▲ Architect Wim Kol bij de kenmerkende zwart witte tegels in het herentoilet.
De herbouw van Schouwburg Cuijk in 2015 paste perfect in het straatje van architect Wim Kol. Het gebouw werd zijn grootste werk én zijn laatste. Elkaar ontmoeten was voor hem een belangrijk uitgangspunt. Zo ook voor het Huis van Cuijk.
Een eigen stijl heeft hij niet, zo zei Wim Kol ooit in een interview in dagblad De Gelderlander. Eerder een levensstijl die uitgaat van de basisgedachte dat een mens aard gebonden is en een vorm van geestelijk contact zoekt met de kosmos. Een basisgedachte over hoe de mens zich prettig voelt.
Een gedachte die zich het beste laat vertalen door een vreugdesprong, waarbij je je even losmaakt van de aarde. Of, liggend in een kuil op het strand, met je rug in het warme zand, kijkend naar de lucht. Dit is wat hij in zijn architectuur meeneemt en probeert uit te drukken.
Stempel op Land van Cuijk
Nadat Wim in 1970 samen met zijn vrouw naar Cuijk verhuisde, volgde hij een opleiding tot architect. Gegrepen door het rivierenlandschap studeerde hij af op een ontwerp voor het Maasfront in Cuijk. In de jaren die volgden drukte hij zijn stempel op de omgeving met scholen, kinderdagverblijven, het Veerhuis in Oeffelt en het strohotel in Haps.
De architect bouwt het liefst aan een toekomst op de schouders van het verleden. Als hij zijn stijl toch zou moeten omschrijven is dat Mondriaan meets Bossche School: kleur in combinatie met strikte meetkundige patronen en lijnen. "Kleurrijk optimisme, en tegelijkertijd gericht op de aarde, op dat wat er al is."
Andere wereld
Het is precies wat Wim met de schouwburg en zijn rijke historie deed, zal iedereen die weleens in de schouwburg is geweest kunnen beamen. Menig bruidspaar liet zich al fotograferen voor het zorgvuldig uitgemeten patroon in het zwartwitte tegelwerk van de statige trap, dé blikvanger in de grote foyer.
Wim: “Wanneer je hier komt, wil je een andere wereld binnen stappen, met een bepaalde eigenheid, dat begint al bij de voordeur. Zelfs de deurknop is ontworpen.” Het maakt het gebouw tot een plek ook waar mensen zich prettig voelen, die vrolijk maakt en uitnodigt elkaar te ontmoeten.
Bekenden spotten
De loopbrug in de foyer is daar een goed voorbeeld van. Hier heb je van bovenaf een mooi overzicht, ideaal om bekenden te spotten. Met de komst van de bibliotheek wordt deze loopbrug verder uitgebreid. Weliswaar naar een ontwerp van een andere architect, maar in goed overleg met Wim en met respect voor zijn werk.
Alles in het gebouw lijkt te willen vertellen: ik ben mooi, geniet ervan. Wim: “De kleuren voegen een extra laag toe als een aparte vorm van schoonheid. Vormen, kleuren, al die elementen staan met elkaar in verbinding. Je moet erdoor gegrepen worden, door de eigenheid die probeert een plekje te veroveren in het hart van de mensen die er komen.”